à Ghj C.
M'eru aluntanatu da Parighji senza mancu sapè par induva piglià? Marchjavu fiumi fiumi, suvitavu a strada fiumalina. Nantu à una pancarta passata, c'era scrittu "Conflans", (induva l'Oise cunfluisci cù a Seine) u fiumi fattu di ssi dui, s'era cupertu à "peniscii" chi viaghjavani da u mari à Parighji, da Parighji à u mari, in un codd'e fala à l'infinitu di i ghjorni.
Ci sarà statu un depositu o un garasgiu o qualcosa cusigna ?
Marchjavu, m'arricurdava à Lejean e di ciò ch'eddu m'aviva dettu poccu nanzu di morasini, un ghjornu di marzu, u 21.
Ssu ghjornu, ch'e vi dicu, t'aviva u calabronu neru, neru.
Dissi:
"Le soleil d'aujourd'hui, me parle comme les yeux d'un soldat malade qui sourit et se meurt. Tu verras Sarratu tout est dans la couleur du soleil, notre solitude aussi."
U m'avaraghju presu ancu eiu, quistu u calabronu?
Nò, andemu !
.
19/08/18
15/08/18
14/08/18
La Samaritaine (3)
Vinti ghjorni par ghjungnamini in Parighji !
Pariva spintu lu sò visu, parò quand'e a vissi, oh u batticori, un vi dicu ! Trimavu.
A sera nanzu arimani, m'eru travestitu, mascaratu, in infermu di a guerra cù un rocchju appena longu, m'eru ligatu u ghjinocchju* da i dui parti, d'un pudè più piigà a ghjamba manca. Cusì scianchittavu, e piattu à quiddu angulu, un m'arristava cà à aspittà à Maria-Ughetta, ch'edda aviva da sorta da sta porta cuì (visticata arisera sapivu chedda aviva da sorta à porta 3. "Porte trois" ch'eddi dicivani, chi in un magazenu comu a Samaritaine, porti di surtita, ci ni sarà statu ancu vinti ! À vi dicu eiu !).
M'eru missu davanti à a vitrina, à a limosina (tra rue de la Monnaie, manc'à dì !.. e rue Baillet), ch'edda mi passessi bè davanti e ch'e a mi pudessi coglia. Un n'avivu avutu mancu à cambià i me panni ch'erani dighjà beddi stracciati e... imbalsamati di guasgi 20 ghjorni di quidda campagna di disertori, meia. Barba e capeddi, un ni parlemi !
M'eru pusatu, culu in tarra, cù a me gamella accanta, da racoglia qualchi baioccha binidetta, ma, pinseti... anh, anh!
- Lampavu : "Pour un mutilé de guerre, pour un mutilé de guerre..."
Un mi fighjulavani mancu, quantu ch'e un ci fussi. E a ghjenti passava la sò strada.
Sunati i sei chjocchi di la campana, à u sortì di l'impiegati, vissi subitu à Edda à mezu à migliai e migliai à ghjenti.
M'avvicingu, sciancu più che mai, (o com'era bedda cù la sò paglietta nera e fina), li dicu:
- "Ayez pitié d'un pauvre infirme."
Tandu edda: " Voulez-vous me laisser passer, allons !"
- Eiu, sempri eiu: "Ayez pitié d'un pauvre infirme !"
Edda : "Voyons, n'insitez pas !"
Eiu: "Allons, Marie-Hughette, si vous n'avez pas pitié d'un infirme, ayez au moins pitié de moi !"
Edda: "Mais lachez-moi et qui êtes vous, je vais appeler de l'aide ?!"
Tandu eiu: " Marie-Hughette, c'est moi, Sarratu !"
- "Vous ??? Comme vous avez... Comment est-ce possible?"
Era scumossa, a vidiva, tandu mi dissi: "Oh, vous ! Pourquoi si tard ?!"
- Eiu: "..."
- Sempri eiu : "Je me suis glissé jusque là, car je dois vous dire que..."
- "Mon cher filleul, je dois vous parler. Je vous en prie, soyons sérieux, écoutez-moi et veuillez lâcher mon bras, je vous prie. Il faut que je vous dise: vous souvenez-vous d'une de mes lettres? Ces lettres où j'évoquais mon travail nouveau**. Ces lettres auquelles vous ne repondiez pas souvent... Ne vous avais-je pas parlé, alors, de mon responsable, Monsieur Brulelliot ? Eh bien, il faut que je vous dise, avec cette satanée guerre, mes blessures, vos lettres qui n'arrivaient jamais, ma pitié, ma lassitude, ma colère aussi. Bref, je suis guérie et ce Monsieur Brulelliot est entré dans ma vie. Vous devez savoir que j'ai accepté ce pacte là, et, tante est d'accord avec mon choix, oh..."
- Eiu, surpresu, dilusu, soffiu tagliatu:
"... Ce monsieur Broulidot, euh..."
- "Brulelliot..."
- "Ce Monsieur saura j'espère vous apporter ce que vous attendiez réellement de la vie. J'en suis sûr.
Vous savez, pour ma part j'ai eu, ces quelques dernières années, une maîtresse exigeante. Pardonnez-moi, mais je viens de la quitter."
- Edda: "Comment, vous avez aussi déserté ? Mon Dieu !"
- Eiu: "Oui, mon Dieu. Alors, Marie-Hughette, à dans trente ans peut-être !.." (surisu).
- Maria-Ughetta: "Pourquoi dites-vous cela Sarratu ?"
- Eiu: "..."
- Maria-Ughetta: "Décidément, Sarratu, nous n'avons pas les mêmes souvenirs. Adieu mon pauvre ami."
- Eiu: "..."
Ssu "pauvre" ch'edda m'aviva lampatu in faccia, l'avivu cuì. Prestu, mi truvedi à u Pont Neuf, presi la rue de la Mégisserie chi sbocca à Châtelet. Mi piattedi in uni scorru da pudè mi caccià u pezzu di legnu chi m'impidiva di marchjà bè. Eiu, un sapivu mancu induva andà. Erani ottu ori e mezu di sera. Sogu intrutu in un cafè, Le Royal. Un poccu di più e mi cacciavani fora. Mi soggu commandatu un'apissenta. Sdrughjia u zuccaru, culuritu di giaddu, nantu à a cucchjarina d'argentu, bedda appuntiddata cù lu sò manicu d'ivoriu biancu (ivoriu culori di u sò nomi, u veru. Quiddu ch'un diciaraghju cuì). Videndu ssu zuccaru, mi pariva à veda u me cori lampatu in un bagnu di vitriolu strascaldatu. U mi sciacchedi. E pò, sparii in quiddi notti d'aostu, ssi notti, sapeti, quandu u soli mai, mai un si cala. Avivu da piattammi da i giandarmi e da i sò sbirri. Era u mè scoppu maori.
Marie-Hughette edda a m'eru persa par sempri. Avaraghju pientu a sera?
Un n'avivu più da fà cù sta villa e quiddi chi ci stani: il fallait que je m'efface.
*Veda: "attaccàrisi u jinocchju" in, SC Trovato, La fiera del Nigrò p119, Sellerio ed. Palermo 2006.
**Cf. u bigliettu di ssu 27 di ghjinnaghju di 1918.
Pariva spintu lu sò visu, parò quand'e a vissi, oh u batticori, un vi dicu ! Trimavu.
A sera nanzu arimani, m'eru travestitu, mascaratu, in infermu di a guerra cù un rocchju appena longu, m'eru ligatu u ghjinocchju* da i dui parti, d'un pudè più piigà a ghjamba manca. Cusì scianchittavu, e piattu à quiddu angulu, un m'arristava cà à aspittà à Maria-Ughetta, ch'edda aviva da sorta da sta porta cuì (visticata arisera sapivu chedda aviva da sorta à porta 3. "Porte trois" ch'eddi dicivani, chi in un magazenu comu a Samaritaine, porti di surtita, ci ni sarà statu ancu vinti ! À vi dicu eiu !).
M'eru missu davanti à a vitrina, à a limosina (tra rue de la Monnaie, manc'à dì !.. e rue Baillet), ch'edda mi passessi bè davanti e ch'e a mi pudessi coglia. Un n'avivu avutu mancu à cambià i me panni ch'erani dighjà beddi stracciati e... imbalsamati di guasgi 20 ghjorni di quidda campagna di disertori, meia. Barba e capeddi, un ni parlemi !
M'eru pusatu, culu in tarra, cù a me gamella accanta, da racoglia qualchi baioccha binidetta, ma, pinseti... anh, anh!
- Lampavu : "Pour un mutilé de guerre, pour un mutilé de guerre..."
Un mi fighjulavani mancu, quantu ch'e un ci fussi. E a ghjenti passava la sò strada.
Sunati i sei chjocchi di la campana, à u sortì di l'impiegati, vissi subitu à Edda à mezu à migliai e migliai à ghjenti.
M'avvicingu, sciancu più che mai, (o com'era bedda cù la sò paglietta nera e fina), li dicu:
- "Ayez pitié d'un pauvre infirme."
Tandu edda: " Voulez-vous me laisser passer, allons !"
- Eiu, sempri eiu: "Ayez pitié d'un pauvre infirme !"
Edda : "Voyons, n'insitez pas !"
Eiu: "Allons, Marie-Hughette, si vous n'avez pas pitié d'un infirme, ayez au moins pitié de moi !"
Edda: "Mais lachez-moi et qui êtes vous, je vais appeler de l'aide ?!"
Tandu eiu: " Marie-Hughette, c'est moi, Sarratu !"
- "Vous ??? Comme vous avez... Comment est-ce possible?"
Era scumossa, a vidiva, tandu mi dissi: "Oh, vous ! Pourquoi si tard ?!"
- Eiu: "..."
- Sempri eiu : "Je me suis glissé jusque là, car je dois vous dire que..."
- "Mon cher filleul, je dois vous parler. Je vous en prie, soyons sérieux, écoutez-moi et veuillez lâcher mon bras, je vous prie. Il faut que je vous dise: vous souvenez-vous d'une de mes lettres? Ces lettres où j'évoquais mon travail nouveau**. Ces lettres auquelles vous ne repondiez pas souvent... Ne vous avais-je pas parlé, alors, de mon responsable, Monsieur Brulelliot ? Eh bien, il faut que je vous dise, avec cette satanée guerre, mes blessures, vos lettres qui n'arrivaient jamais, ma pitié, ma lassitude, ma colère aussi. Bref, je suis guérie et ce Monsieur Brulelliot est entré dans ma vie. Vous devez savoir que j'ai accepté ce pacte là, et, tante est d'accord avec mon choix, oh..."
- Eiu, surpresu, dilusu, soffiu tagliatu:
"... Ce monsieur Broulidot, euh..."
- "Brulelliot..."
- "Ce Monsieur saura j'espère vous apporter ce que vous attendiez réellement de la vie. J'en suis sûr.
Vous savez, pour ma part j'ai eu, ces quelques dernières années, une maîtresse exigeante. Pardonnez-moi, mais je viens de la quitter."
- Edda: "Comment, vous avez aussi déserté ? Mon Dieu !"
- Eiu: "Oui, mon Dieu. Alors, Marie-Hughette, à dans trente ans peut-être !.." (surisu).
- Maria-Ughetta: "Pourquoi dites-vous cela Sarratu ?"
- Eiu: "..."
- Maria-Ughetta: "Décidément, Sarratu, nous n'avons pas les mêmes souvenirs. Adieu mon pauvre ami."
- Eiu: "..."
Ssu "pauvre" ch'edda m'aviva lampatu in faccia, l'avivu cuì. Prestu, mi truvedi à u Pont Neuf, presi la rue de la Mégisserie chi sbocca à Châtelet. Mi piattedi in uni scorru da pudè mi caccià u pezzu di legnu chi m'impidiva di marchjà bè. Eiu, un sapivu mancu induva andà. Erani ottu ori e mezu di sera. Sogu intrutu in un cafè, Le Royal. Un poccu di più e mi cacciavani fora. Mi soggu commandatu un'apissenta. Sdrughjia u zuccaru, culuritu di giaddu, nantu à a cucchjarina d'argentu, bedda appuntiddata cù lu sò manicu d'ivoriu biancu (ivoriu culori di u sò nomi, u veru. Quiddu ch'un diciaraghju cuì). Videndu ssu zuccaru, mi pariva à veda u me cori lampatu in un bagnu di vitriolu strascaldatu. U mi sciacchedi. E pò, sparii in quiddi notti d'aostu, ssi notti, sapeti, quandu u soli mai, mai un si cala. Avivu da piattammi da i giandarmi e da i sò sbirri. Era u mè scoppu maori.
Marie-Hughette edda a m'eru persa par sempri. Avaraghju pientu a sera?
Un n'avivu più da fà cù sta villa e quiddi chi ci stani: il fallait que je m'efface.
(c) Gallica
*Veda: "attaccàrisi u jinocchju" in, SC Trovato, La fiera del Nigrò p119, Sellerio ed. Palermo 2006.
**Cf. u bigliettu di ssu 27 di ghjinnaghju di 1918.
Inscription à :
Articles (Atom)