La Madeleine, (farraghju-marzu) 19..
A tò peddi cusì chjara, era ingonfia appena, à pena.
Tu, aspittà, più nun vulivi.
E vensi u silenziu e corsini lacrimi di sangui marturiati da li nostri ciarbeddi induluriti e macchi.
Tu tacita, eiu, Edda... muta.
Di ssi silenzii passati si nutrisci l'Oghji, cù un silenziu maiori. Ma chi valarà stu silenziu empiu à rumori pieni ?
Ti tengu e cun ostinazioni e prima di stu ghjornu, e da stu ghjornu, e nanzu da stu ghjornu, e in stu ghjornu, listessa.
Quali ci sarà à capiscia, fora di noi, malgradu i sò sforzi, a sò curiosità?
Chi, stu silenziu è nostru. Prù ch'edda sighi, ssa disfatta, or' lu trionfu nostru...
U silenziu distinu di l'omu... eccu, tuttu ciò che nò semi statu capaci à construiscia, in dui. Par u sempri.
Silenziu ed amori mutu, funi a nostra prova, riassuntu di l'amori nostru.
Povar'à noi, và.
Tu tacita, eiu, Edda... muta.
Di ssi silenzii passati si nutrisci l'Oghji, cù un silenziu maiori. Ma chi valarà stu silenziu empiu à rumori pieni ?
Ti tengu e cun ostinazioni e prima di stu ghjornu, e da stu ghjornu, e nanzu da stu ghjornu, e in stu ghjornu, listessa.
Quali ci sarà à capiscia, fora di noi, malgradu i sò sforzi, a sò curiosità?
Chi, stu silenziu è nostru. Prù ch'edda sighi, ssa disfatta, or' lu trionfu nostru...
U silenziu distinu di l'omu... eccu, tuttu ciò che nò semi statu capaci à construiscia, in dui. Par u sempri.
Silenziu ed amori mutu, funi a nostra prova, riassuntu di l'amori nostru.
Povar'à noi, và.