S'affundava u bateddu e mi vinivani i paroddi di l'Invitu. Pinseti, à Duparc !
A boci diciva:
"Mon enfant, ma sœur, ... songe d'aller là-bas...aimer et mourir... au pays qui te ressemble."
(...)
"Les soleils mouillés
De ces ciels brouillés
Pour mon esprit ont les charmes
Si mystérieux
De tes traîtres yeux,
Brillant à travers leurs larmes."*
Di li sò soli trosci, (u mari, un ni parlemi...) Di i celi inturbiditi, mutti, chi n'avemi da dì ?
Ed à spampigliulà cuì, arresta li tò occhji. Traditori e trà lacrimi preditori.
Misteriori...
*Ch Baudelaire & H Duparc