Un vi digu nudda di u me viaghju, à costa di vita, trà Conflans à ghjugna à Le Havre. Nuttati ind'i fossi, ghjurnati listessa...
Campavu piattu piattera, cù li giandarmi appressu, à maculassi u ciarbeddu da a mani à a sera. E dorma, dorma ? Poccu e micca !
Quaranta trè ghjorni par fà centu e cinquanta chilometri ("43 nombre premier", avaria dettu à Lejean, u sintivu da cuì), chjù l'infernu !
Ma l'avivu fatta: eru ghjuntu u prima d'uttrovi in Le Havre (certi nomi, "le, le havre de paix...", m'aviva dettu u tintu Lejean in quidda tranchée di ..., un mi veni micca).
Doppu, mi ci è vulsutu dinò tre ghjorni par avvicinami da u portu e truvami un piattoni. E tre ghjorni di di più par tuccà un matalò, briacu abbastanza, in tertecula, par stami à senta, ma micca briacu persu chi tandu pirdivami tempu e raghjunamentu.
Fù fattu e m'infattò à Wuglielmu dettu l'irlandesu, una notti versu mezanotti, come ci vuliva, surtiva d'un baru. Fù subitu interessatu u tipu, fù. Piuviva.