Mischiatu à lu surrisu soiu, mi vensi u
souvenir di l'ossi di Brantain. Fù eddu, stu Brantain, capitanu d'un ghjornu (d'aostu 1915), fù tombu, fù persu, fù ritruvatu, inguttuppatu anch'eddu ind'una cupertina
bleue, fù
purtatu cuì à l'appossu di i bombi numichi. Chi cuì, si sà, chi si sta megliu.
Ah bon ?
Arresta li sò scarpi e lu sò
pantalon.
Un acidducciu persu s'apodda à lu balcò...
Da
Histoire de couleurs
Duriez