Povara sopravissuta di ciò chi nun è più,
Trascinati, scalza, l'anima toia adulurita e nera,
E biatti sin'à l'ultimu ogliu, ciò chi deve essa bittu !
Ch'ùn hai lasciatu brama à ciò chi ùn è più, ma era.
E arrizzati dumani e prova à tenati arrita !
Se arrita nun teni, badda sopra u ziglioni, l'abbaddatera e aspetta e spera.
Trascinati, scalza, l'anima toia adulurita e nera,
E biatti sin'à l'ultimu ogliu, ciò chi deve essa bittu !
Ch'ùn hai lasciatu brama à ciò chi ùn è più, ma era.
E arrizzati dumani e prova à tenati arrita !
Se arrita nun teni, badda sopra u ziglioni, l'abbaddatera e aspetta e spera.