Arimani era San Martinu e m'affacu à bon'ora induv'à zi Petru (chi sapiva ch'eddu aviva da tirà u vinu novu).
Fà chi, zi Petru era in carciara, affacciendatu e cuntenti ... pò ho, quantu à un ziteddu !
Da fora li lentu : "San Martinu, San Martinu !!!"
"Divizia !" Mi rispondi eddu, sicondu à l'usu nostru.
Chi passionni: zi Petru si è sempri inchjuccatu à fà u vinu d'uva fragola di a Stretta Vecchja.
Ed è veru ch'eddu u sà fà, sarà solu in paesi à faddu bonu cusì, dolci e languidu, sapuritu, impivaritu, ancu.
Eiu :"Tamantu travagliu o zì pà fà una meza botti" (sapeti, di quiddi botti orezzinchi chjucchi, chjucchi).
E risi... che tu risi...
A moglia : "V'intuntisci stu vinu, mi pari !"
Eiu à zì Petru : "O zì e a vindemia di a piaghja un è ancora pà essa tirata ?"
Zì Petru (misteriosu) lenta : "Botti, batti, fondu".
Eiu : "Divizia, divizia, tandu, un è, o zì ?"
A moglia : "Uh, à senta i vostri , i discorsi, vi possu dì´ch'eddu ci sarà qualchi volpi sottu à l'asceddu. Ci voli à essa induvinaghjolu, pà capiscia i vostri detti ! Vargaglioni ch'e vò setti, vi cunoscu, mì !"
Zì Petru : "Sarà, sarà ! O Sarrà, ha da vena in casa à tuccà a à saluta..."
Eiu : "Parchi ghjenti cum'à noi, nun crergu che nun ci sia..."