Ghjacciani numarosi i morti indi i prati,
Stesi nantu à i fiori o stesi indi i fossi,
Armi persi, ragi di rotti sfasciatti,
I canoni d'acciaghju stani lampati in tarra.
Puzzateddi di sangui diffondini vapori,
Rossu e neru si sparghjani par ssi stradi,
Cavaddi morti cù li sò civi aparti
Anchi tirati, toccu à ssu primu albori
E indi u ventu frescu, cottrani e lacrimi
Di i mezi morti, e u livanti piglia i sò culor'
D'un lumi sbiacculatu, incantu verdi
Una frisgia stretta, stretta di un fugaci Albor'
Georg Heym
It seems that destiny has taken a hand.