"Eterni mari muti"* datteci una parodda, cà una, una sola, ma una quantunqua.
U caiè di u tintu Lejean era pienu à voci muti chi m'intratinivani.
M'arristava à leghja lu, e basta. Era u me duveri duvutu à a mimoria di l'amicu sparitu e chi m'aviva laccatu ssi pocchi scritti.
*Da P Croce