.

.
Paisani in anda pà a fiera di u Niolu. LC Canniccioni v 1910

20/06/20

Dumenicu Antoni

A v'aghju detta, Dumenicu Antoni, amicu di prima ghjuventù, era un paisanu à mè, figliolu di zia Pasqualina e di Zì Ghjasipolu di i Frameschi, chi stavani ind'u fondu di u paesi, ind'a vecchja casa di i Marcagnulà, duve erani lucatarii.
Eru andatu in scola cun eddu è cù Ghjuvani u frateddu. À Dumenicu Antoni, chi m'era più chjuccu, li purtava trè anni. 
I nostri dui famigli sò sempri stati bè. 
U prima à parta in Algeria, à fà u stitutori fù, Ghjuvani, u frateddu maori, suvitatu da poccu da Dumenicu Antoni. Eddu, facciva u scippatori di petra in paesi stessu, chi parecchja ghjenta s'era arichitta ss'ultimi anni, in'i culunii e mandavani massi soldi in paesi. Facci chi alzavani i casi.
Dumenicu Antoni era un giganti, forti cum'è un castagnu ! Ini scola, si piattava sempri darretu à mè, d'ùn avè à risponda à i fabbii di La Funtana, chi li scappavani sempri i paroddi.
U frateddu era partutu culà in 1912, Dumenicu Antoni eddu aviva suvitatu in 1914, prime d'essa arrulatu culà in u terzu regimentu di marcia di i Spaì algeriani. Ha fattu l'Artois (Ryssel, Arras..), prima d'essa mandatu cù u sò squatrone in Orienti e doppu in Siria.
Infini chi, s'era truvatu demubilizatu cui, in Parghji, prima di vultassini in Algieri. "Mais, d'abord, on va au village !" A diciva d'una manera particulari, cù un accentu, chi mischiva u corsu, cù francesu, filicatu cù l'accentu, guasgiu comu à quiddu d'Hassan...

Avivami da fà, cù Dumenicu Antoni, u viaghju. "Pò, t'aghju da fà capiscia a vita, eiu. C'emi à empia i stacchi. Vidarè, mì. Chi tanti La Fontaine, chi nun mi garba li tò acqui, vive Alger la blanche (e risi,  ohhh) !"
Era a sò prumessa.