.

.
Paisani in anda pà a fiera di u Niolu. LC Canniccioni v 1910

31/12/15

U tavonu di i Punti Grisgi

Aghju intesu ch'eddu si chjamava An-Zì o qualcosa cusigna (aghju capitu beddu doppu chi u sò veru nomi era Hanzì, mi stunnava di truvà stu "" piazzatu cusi darretu è micca davanti com'è induva noi). Infini chi, emi spartutu un bicchieri di vinu. 
A sogu, parini foli, parini. V'aghju da spiegà parchi:
Quidda sera, tinivu solu u me locu, a cota 273, à chjamava a "posta à i Punti Grisgi" chi certi volti ci dava da veda u passa e vena di punti di i caschi di i nostri numichi, cuì à 250 metri, e ancu. M'avivani laccatu quì solu, ch'eru di segnu à u tiru di precisioni, capaciu à tirà ancu à spera s'eddu ci vuliva. Erami à a mittà di u me "quart" cuminciatu à meza notti.
U tarrenu era annivatu, un frettu, ch'un vi ni dicu, senza mancu pudè accendasi un fucareddu.
A luna luccicava appena, piatta in tantu in tantu, e m'eru missu à pinsà à i Bastergacci, à i sò funi, à i sò torri e à i sò pozzi induva eddi, a luna, a si cuglivani... 
Erami à stu puntu quandu sintedi una bucciaredda chi mì chjama (era un bosciu) : "Gentil Français, gentil Français, trichen zì, trichen zì... glassi... vulè, vulè !" e purghjendu à sò manu in altezza, vissi una buttigliola di u vinu sorta d'un tavonu à 5 metri da à me posta ! Ma comu avarà fattu à infrugnassi in sin'à quì, quistu ?

E trichi è traca, à a fini d'una mez'ora di sparulimu ci truvetimi trem'indui, indu tavonu di i Punti Grisgi à tuccà à a saluta... fistighjendu l'annu novu ch'aviva da vena, cu un amicu-numicu. 
Fù cusì chi sì cumpiò l'annu 1915.
(Un aghju dettu nudda à nimu, mì).

Mi sogu dettu, u ghjornu, chi a fini di sta guerra era vicina, oramai, chi o sinò affari cusì un ci ni saria mai statu !