.

.
Paisani in anda pà a fiera di u Niolu. LC Canniccioni v 1910

05/05/16

Ascinzioni 1916

Fighjulgu a puzza di li bombi e com'eddi scuppitteghjani. Pensu com'e possu e basta. Sentu e vegu u mondu chi si ni và à mali cù, sempri vicina à noi, a Tarra Madre pronta à inghjuttassi tuttu : e l'animali e l'omi, l'ossi, l'arburi, i pianti, u materiali. 
U sò sigrettu à quissa ? Fà rinascia e rinascia à dinò a vita da u sò senu. Sempri è stata cusì a vita di a tarra: prima à magnassi tuttu, l'unu appressu à l'altru, à bia lu sangui nostru, l'olghju di li mascini cù lu farru primurdiali. Pezzi, gocci, casci, rocchji, frasconi, sò par edda bucconi di rè ! Sempri sotta e bassa, surpa i liquidi vitali, incincciata s'imbriaca à a muta. E quandu ghjunghji l'ora ghjusta, sà renda da la sò matrici e da li sò visceri a vita ch'edda s'era pigliata. Si veda ributiscia pianti, animali. Tarra marturiata, tarra, vera conca battismali, sà purtà à u mondu à sò forza vitali. Chi saria a tarra senza l'omi ?
A tarra è bon' lavuratrici, l'omi eddi, sterminatori, sò boni suminadori !
U celi frema mutu e s'ammanta di neru. 
E Ghjesù, martiriatu anch'eddu, si ni codda culà.

Giotto, l'ascenzioni, Cappella degli Scrovegni, 
circa 1303, Padova