A sera che vi dicu, erami cù Linard e Guillaume. Guigliemu, à a moda corsa, u chjamava cusigna, era pueta e suldatu. Suldatu ben'intesu. Era di l'amichi di Linard.
Mi n'invengu, Guillaume ha attacatu :
"La boucle des cheveux clairs de ta nuque était mon seul trésor,
Ma pensée te rejoint et la tienne la croise..."
Tandu Guigliemu arrabiatu : "(Non, non, je n'y suis pas encore. À retravailler : "La boucle des cheveux sombres..." Non, je n'y suis toujours pas !!! "La boucle des cheveux noirs de ta nuque est mon seul trésor." Presque...").
A sera, ha duratu l'affari, ci campetimi. Certi volti, ùn voli à dì.
Era: stuppu, criò, carta e pò carta stracciata…
Ah, una cosa à dinò : "La nuque" è "u tupezzu" è cusì chi a musa soia, dici.