U ghjornu erami insemi cù unipochi d'amichi, accolti in un abrì, un cagnà*.
Fora ?
Fora ?
Fora, era fora !
Chi v'aghju da cuntà ?!
C'era à Thibault Quelvet, à Lolo Chovet trem'indui Burguglioni, cu Maè l'Avignunincu (Linard, eddu, era sempri in via. Mancava, ma facciva ciò ch'eddu t'aviva da fà. Facciva a stafetta (era coureur, cum'eddi diciani) : sciviva ciò chi l'era dittatu, pò purtava u dispacciu, pò scriviva a risposta e pò facciva u codda e fala.
Maè, eddu, aviva presu u sò gradu d'aghjutenti ed era destinatu à parta, ind'i ligni più inghjò, sapori !
Corci à noi.
Li fighjulava e mi dumandava di ciò che nò erami divintati ? À chi n'erami ? Induva che noi erani ? L'inglesi, chi stavani cu noscu, chjamavani sti locchi l'Ucanny Valley** !? (Era u nomi di una vaddi di lacrimi, u nomi viniva à dì a "Vaddi Strana", s'aghju capitu bè.)
Un erami nudda cà personae***, animi persi, ghjucattuli di nienti destinati agnunu à un viaghju scunnisciutu, partuti par parta :
"I veri viaghjiatori partini par parta e basta, cori à buscichi legeri, senza scartassi da u sò destinu e senza mancu sapè parchi, dicini sempri: Aiò ! A sò brama, à quissi, à i nuvuli s'assumiglia."****
Da veda :
*crid1418
**Exister comme personne, Le Journal.cnrs.fr, 09.02.2016, par Marie Gaille,
*** Persona, Musée Branly, 02/2016
****Charles Baudelaire, Voyage