Pariva tuttu chi u loccu avessi avutu da sempri l'atticchju di a miseria
E, di fatti, a vecchja si ni stava maistosa, sola e dritta, focu spintu e catena ghjilata, ind'a sò cara casa.
Aghju picchjatu à a porta e sogu intrutu cu a scudedda di a suppa calda in manu. L'aviva dettu mamma !
Tandu eiu : "O zì, stetti sempri à ziglia spinta ? Comu sarà ? Mancareti d'esca?
U vi purtaraghju a legan eiu se vò vuleti ?... E se vò vuleti dinò..., vi purtaraghju a suppa... o micca..."
Imbroglii e picci'imbroglii...
A vecchja s'amusava à sentami, mi dissi tandu, ridona, e ripigliendu un pruverbiu anticu di ssi locchi : "Emi ancu noi tutti, à essa spinti, unu di sti ghjorni, spinti cum'eddi sò... i Chjavarini*, sì !"
*Da (Coti) e Chjavari, (spinti da i frebbi).