È statu Ghjuvanghjacumu Barcavecchja à cuntaddami nanzu arimani : era ghjuntu ind'a zì Santu Parò, à meziornu, u vecchju à tola e moglia trinichendu à u ziglioni scucinava una suppa di fasgiolu come a sanni fà ind'i nostri i paisoli.
Picchja, entra in casa, i trovi e s'attaccani à parlà. Una mez'ora doppu zì Parò magnava sempri, a moglia pusata nant'à un tropulu bulicava, tastendu agna tantu a sò suppa, puru aghjughjendu ancu pani e furmagliu ad agnu bucconi.
E quidd'altru aspitava (ch'eddu cuntava ch'eddi u tenissini à magnà, un vi ne diccu !)
Ghjuvanghjacumu, mortu da a fami, di fatica dissi :
"Sapareti chi sta mani apartu che fù u sarconi, sò surtiti prima i trè eghji di Musgia..."
"E... ?!" Rispundò curiosu zì Santu Parò...
"E, dui sughjoni subitu, subitu..."
"E quiddu altru ?" Dissi u vecchju.
"Quidd'altru ? Quidd'altru fighjulava..."