.

.
Paisani in anda pà a fiera di u Niolu. LC Canniccioni v 1910

09/08/17

La Croix sans tête

Ostel ce 25 avril 1917,

"Adjudant vous prendrez le chemin de La Croix Sans Tête, sans arrêt jusqu'à Ostel..."
Paroddi tonti, mumenti tonti !
Certi nomi dinò, trà u "Chemin des Dames" e quiddu de la "Croix Sans Tête", ohimè.
Guasgi trè anni chi la me vita s'era tronca in quiddi catravoni, luntanu da li nostri muntagni, da lu mari di a Sardegna, da u portu di Marseglia, à compiassini cuì à l'orli di a parti manca di u boyau di a nostra tranchée, à l'ori di ssu scatinumi generali.
Sparitu da a me vista i litturali, un n'avivu più cà piegna ed à aspittà a morti, e ch'edda venghi sia cù li sò gasi, cù li sò fulmini o cù una badda persa... Iè, pru, ch'edda venghi.
Grégoire di a mè cumpania era fermu muttu, tal' à quiddi mariunetti visti una sera à u teatru militaru in Châlons. Muttu da l'esplozioni d'una mina à trè palmi d'eddu.
"L'emotion" ha dettu à Calan, u duttori. A pauraccia, sì !
I gasi avivani fattu calà a luna, i bombi avivani fattu calà u celi e a tarra era calata anch'edda. À pinsà chi a tarra avissi, un ghjornu, anch'edda da calà...
U cannoni aviva fattu calà u tintu Grégoire.
U capitanu Lejean aviva scrittu indi u sò carnè: "J'attendais ces heures miraculeuses où le ciel se transformerait en enfers. Ce moment où les hommes broyés par le fer et le feu se confondaient en Elle. Toi, terre matrice de nos malheurs, de nos honneurs..."
Era tontu anch'eddu, mirè !