M'hani fattu passà, culà, a trista nutizia : "Si n'è mortu u tò amicu Santu !"
"Passavanu bassi bassi l'acelli bianchi cù u capu neru incù u so rughju lamintosu di fiumara aerea unitu à u trostu soffice di u vilutu lisciu sfrisgiatu. Piattonu u sole una bella stonda prima di durghjulà versu Urnanu, Cruscaglia è u mare si Spagna*".
E tu, o Sà, induva hai pigilatu ? À u riposu eternu, ancu i toi ?
O l'amicu caru e cusì talintuosu. A lingua corsa è urfanedda insemi à a tò figliola e à i soi.
Riposa in paci, ma quali ci sarà à scriva i tò libri avà o Sà ? Più à nimu.
*Santu Casta, L'acelli di u Sariseu, p99, L'ora, Ajaccio, 1997