Era dicisu à mora, ma soppra tuttu era prontu à tumbà.
U sò filu era impiutu di a morti, ch'edda fussi a soia o quidda di s'astru, poccu impurtava.
A vita era dighja sparita di sta cunfronta.
A voglia di a vindetta sbuccava da a sò menti, da a sò peddi, Da i sò lacrimi. Infrugnata ch'edda era ind'u prufondu di u sò corpu.
A morti a s'aviva spusata e a s'aviva spussidata, aghjà. Viaghjava com'à ssi ghjaccari ch'un poni stà senza morde.
Era di sangui ch'eddu t'aviva a seta.
Era di sangui ch'eddu t'aviva a seta.
Vai chi dumani...