Intrampalava tecchja di sangui, s'affacindava à straccià i carri cotti e corroti di u bracciu di u mortu chi si tiniva davant'à noi. L'omu, un certu Germain, era statu sepulitu arimani da un tiru di cannoni, un arristava più cà una manu nera aparta chi pariva fà a limosina, fora da un munticeddu di tarra, fattu d'avà. Di fatti un arristava più à Germain cà à coglia l'acqua (chi aviva piuvitu poccu innanzu).
Ma nimu passava.
Eiu, mi tinivu à l'agrotu, sottu à una tola, pusatu nantu à una panca secca, di puntu à stu bracciu e fighjulavu sta mosca zuffuta : picchjava a pedi, a stracciava, sghingnava di denti e facciva, comu s'edda aviva da magnà, purtendu i sò dui spadetti in bocca : mecanica cumpiita.
Si liccava, li cacciva a carri e si liccava e stracciva. Era sola, ingorda, à roda stu pezzu di ciò chi era statu un umanu oramai turratu tarra o piuttostu carritarra o tarracarri, come vò vuleti.
A mosca, si licava imbriaccata di u succhju neru sgutattu di ciò ch'arristava di Germain.
E pò stinzava u coddu, ti fighjulava insinsata, li carrizzava a pedi di culu e a pungniva da metta i sò varmi.
Pinsavu à i nostri detti antichi, mi dumandava s'eddi erani ghjuvatoghji par i moschi ?
Sapeti tutti i : "Crisciti e multiplicheti e che vò scaccieti tutti i piccati chi sò nantu à sta terra. Che Diu vi pruteghji !"
Ci avaraghju passatu a ghjurnata intera à fighjulà sta mosca di Germain.
Pecuramosca bianca, pecuramosca nera dite a vostra chi a meia è... à stintinera.
Induva caccacarani i moschi ?