Stò cuì, à nomi toiu e sigondu à lu tò desideriu, à ringrazià la tò scorta. Scorta, chi t'ha accumpagnata à st'ultimu viaghju e ch'invitaraghju, eiu, à taglià à l'accorta l'Addiu e à raghjunghja a cena chi cunveni à lu ricordu toiu.
Mi parmettarè di fighjulati, avali chi tù sè isciuta da mè e ch'e sogu isciutu da tè, trem'in dui salvi, come pudaria essa purificata a prosa nantu à a petra chi verdisci, a petra chi ghjaddisci, mentri chi à tò assenza, edda, scorri. Mi parmittarè di cogliavvi, tù insemi à lu tò nomi, tali à passenti chi stariani à spiculà l'alivi (da cugliadori sminticcati), alivi sempri cuperti di petriceddi. Aiò, andemuccini trem'in dui, tù ed eiu, in dui sensi opposti :
Tù, ti n'andarè par un'antra vita. Una vita prumessa da a lingua, à un lettori chi si saria salvatu da a caduta d'un astru cilestu.
Eiu, mi n'andaraghju ad un scontru, parrechji volti attimpatu, cù a Morti, à chi avivu prumissu, in una puesia passata, una cuppa di vinu. Un n'avè primura par u pueta s'eddu dici bucii, chi quissu nun sà mora cà in amori, e chi, i tarritorii di u cori si tenani beddi aparti à l'attraenti invasioni.*
*Da a versioni francesa (data da Faruk Mardam-Bey e Elias Sanbar) di, Présente absence, Mahwud Darwich, p5 e seg. Actes Sud 2006.