O Sarrà "Da chi pudarà serva una petra ?" mi dumandava agna tantu Orsu Santu di i Cattoni. Ùn sappiva a risposta fin'ad oghji. Oghji a sogu, sapeti, ancu una petra pò piglià dolu. V'assigurgu. Ùn è o Pedra do Arpador, e cù l'agnuli stai bè ?!
.
06/06/23
29/04/23
La dame…
I Petri Rossi, 29 d'aprili di u 1923.
Da a parti di babbu ùn ci arristava cà a capanna disvitata di i Vuleddi, beddu sopra à a filtricia di Petra Mali. Era stata custruta nantu à u cumunu ma avivu sempri intesu chi i muri erani nostri. A guerra, l’usu e u tempu l’avivani fattu soiu: a capanna era rotta e ci tuccava à rifadda. Ziteddu, mi n'invengu ghjuccavami à piattatedda cù me frateddu e i nostri vicini e parenti Virgiliu e Taviu di i Patraneddi. Erami povari in canna tandu, ma campavami spinserati chi t'avivami u bia e u magnà e chi mamma pruvidiva agna cosa. E quandu ùn era mamma, era zia Minghetta, a vicina, chi era sempri pronta à dacci quachi pugnu d'uva secca o di noci... di staghjoni. Era un loccu senza niente ma nun mancavami di tuttu.
Certi seri tranivulava e ghjugnivu à piegna guasgi à cori rottu pinsendu à ssi tempi di suliva, (ch'un arristava à nimu di quisti, for' di Ghjiormu me frateddu ed eiu): Taviu era statu tombu eddu u prima in Soisson, côte 132, di ghjinnaghju 1915, Virgigliu fù sfrascicatu da un char nostru, un Schneider CA1, in manovra ind'u 1918, à a fin' d'uttrovi, mi cuntava ziu Petroni). O guerra maladetta... bon, scambiemi di discorsu !
25/03/23
XIII
(À zia...)
E infin la terra
Il sen dissera
Pè 'l gran dolor.
O peccatore
Se tu non piangi
Sei senza cuore.
21/03/23
À P.
À tè, l'amicu caru, oghji sparitu, chi sè sempri indi u cori meu.
"L'acra lingua di i morti si ripiglia sempri, indi una prumessa di vazzina". Andrée Chedid
24/02/23
Shahrazād
Coiffé d'un bonnet conique de soie
Et son long nez jaune en sa barbe blanche.
Mais moi, je suis éveillée encore
Et j'écoute au dehors
Une chanson de flûte où s'épanche
Tour à tour la tristesse ou la joie
Un air tour à tour langoureux ou frivole
Que mon amoureux chéri joue
16/02/23
d'Echaffidre Picherandot
Valurosu e paurosu era poccu catanu, ma bravacciu.
A sò lettara dicivia:
« Jeudi 2 février 1922,
Salut conscrit,
Le sergent Talamasca, rencontré à Paris par hasard, m'a donné ton adresse aux Petri Rossi, vu que je voulais m’entretenir avec toi au cas où...
J'espère que tout gaze pour ta pomme.
Je voulais te dire que m'en vients (sic) m'installer en Corse la saison prochaine, car ma moitié est du coin et ses parents parlent d’acheter une quincaillerie sur Ajassio. Une bonne affaire paraît-il. Crois-tu pouvoir qu'on se rencontre, car je sais que tu loge (re-sic) dans patelin pas loin ? Tu me dis vite ? Je te serre la paluche depuis le Puy-de-Dôme.
Ton poteau Fiffì du 141ème.
EchP »
Dumani, rispundaraghju à volta di lettara. Mancu à dì à Talamasca! Ed Echaffidre, ma chi nomi, pò Echaffidre !!!
Una lettara a mi l’aspittava, ma quista pò micca… In tra me stessu, fendu niccia di scriva in francesu nantu à u fogliu : « Voyez-vous cher fantôme, Echaffidre, lui, se souvient de moi. Et vous, vous souvenez-vous du mois de … des pourpres de sangs crachés, des robes lumineuses, fontaines de vies étreintes, du silence des hommes et du bruit de vos peurs et de, et rien… basta ?!».
M’era seccu l’inchjostru bleu* di la mio pena…(in capu), e m’era vinutu a stizza. Una stizza bleue*, s’eddu ùn si pò dì nera !
In paesi, cum’à sempri l’arrivata di u currieru feci parlà, chi vuleti, è sempri statu cusì.
*Da veda, u bigliettu di u 02/08/1914
30/10/22
Uttrovi 1922
Cù la murta uttimbrina
À fiurisci tempu à tempu
À li sò frutti maturi !
08/09/22
Dulori capitali
Ti cercu aldilà di l'aspittanza
Aldilà di me stessu
E nun sogu mancu più - tantu ti tengu caru
Tra noi dui, quali nun c'è.
Paul Eluard, Capitale de la douleur
20/08/22
Damnatio memoriae
Ciò chi di me sapisti
Nun fù cà la scialbatura,
La tunaca che rivesti
Nostra umana avvintura.
Ed era forsa oltri u telu
L'azzuru tranquiddu ;
Vietava u limpidu celu
Solu un sigillu.
Mutassi di a me vita,
U sbucciasi d'un'ignita
Zolla che mai vidrò*.
la vera mea sostanza ;
U focu che nun si smorza
per me si chiamò: l'ignuranza.
Se un'ombra scupreti, non è
un'ombra - ma quidda eiu sogu.
Putessi spicca la da me,
offravi la in donu.
Eugenio Montale
(Missu in corsu da a verzioni taliana originali: Ossi di seppia, Torino, Piero Gobetti ed.)
*Vidaraghju
15/08/22
19..
Salve, Regína, mater misericórdiae, vita, dulcédo et spes nostra, salve.
Ad te clamamus, éxules fílii Evae. Ad te suspiramus, geméntes et flentes in hac lacrimarum valle.
Eia ergo, advocata nostra, illos tuos misericórdes óculos ad nos convérte.
Et Iesum, benedíctum fructum ventris tui, nobis post hoc exílium osténde.
O clemens, o pia, o dulcis Virgo María.
Basilica di Santa Maria degli Angeli
19/07/22
As time goes by....
Eddu :"Ma comu fareti, o Madamicedda, ad essa cusì bedda, cù la vostra carnatura di latti e di vinu impastata !?"
Edda : "Pani di legnu e vin' di petra, eccu ciò ch'e magnu eiu..."
Sò paroddi antichi.
"Play it once, Sam..."
14/06/22
U tangò di Sant'Antoni di u 1922
S'inveniva chi annu (1921), si n'era vultatu solu in paesi chi t'aviva u pinseru di l'ortu di i Vignali d'inghjò. "U matrali di u Masciareddu è biottu", aviva dettu zi Santu Battiolu in piazza à lu Cavoni: "L'ultima volta è stata in lu 1878, annata d'una sicchina tremenda".
Ini stacca strigniva i sò panioli freschi di li sò mani frusti e tarrosi. Era appena raligritu chi poccu innanzu si n’era magnatu unu, si tiniva sempri u sò gustu in bocca. In capu li baddava a canzona cantata l'altra sera da u sò caru amicu Micheli : " Sei senza cori, nun hai pietà di mè... quelli semplici paroli, quelli frasi appassionati... eiu trementi di passioni... sei senza cori... perché non ti ricordi... il mio sguardu appassiunatu t'ha suvitatu lungamenti... non ti ricordi più !.."*
Era ancu tristu d'essasi lasciatu sta festa miraculosa, ma li tuccava à cuddà à salva u sò ortu ch'eddu nun pudiva tena un ghjornu di più senza l'acqua di u fiumi.
Prigava, strada faccendu, intrà se stessu :
"Biatu Sant'Antonu, francateci da la saietta, da lu tonnu." (Aghjustava: "e pareteci da a sicchina di l’acqua, di l’amante velinosi, di li solitudini amurosi."). Prigava.
*Non ti ricordi più, Luciano Tajoli.
20/03/22
À C. (47)
Avessini chjamatu, eddi, à tè, a Paiana chi sappii tù, i piegni, i dulori e li strazii di quandu u silenziu maestru s'impadrunniscia sti locchi di dulcezza, d'acqua melina, di lavoni, d'arba bambina, di nucienza fatali. A quiddi tempi, ghjustizia ci n'era poccu, equità micca. Ti ci vuliva à soffra di tanti e tanti, di tutti i tò piccati. Pensa !
Ma ci vuliva à fà ti capiscia a Lege Maiora, quidda di sti donni micidaghji, sempri pronti, à palpà, intazzà, sfrascicà e straccià di denti a carri amurosa, da fanni u sò cibu di sangui. Ti ci vuliva à mora, à spariscia di stu mondu, à stattini mutta, cecca e ferta. E ti gridavani, in faccia, ssi streghi malfacienti: "Viaghja! Ma viaghja !"
E tù, puvaretta, pignivi e sciaquagliava i panni persi... E, da la tò peddi appenaredda ingonfia, nudda.
Più indà rimbumbavani i "Sciaccà, sciaccà, sciaccà..." aspitati: tristezza umana à quiddi tempi andati.
E cusì fù.
Ti tengu caru.
Bernardino Mei
1650-1659
Palazzo Chigi alla Postierla,
À P.
A tè, l'amicu caru, oghji sparitu, chi sè sempri indu u cori meu.
"L'acra lingua di i morti si ripiglia sempri, indi una prumessa di vazzina". Andrée Chedid
10/03/22
Ouistreham (3)
Comme Neyron est loin...
Figurez-vous, qu'il a travaillé toute sa vie entière à Caen et dans la confection ! il était fabricant.
Aussi ne manque-t-il pas une occasion pour venir, presque chaque jour pour nous rendre visite. Il partage alors avec nous ses secrets de couture et nous rions ensemble, car il est très taquin.
Le voilà à son affaire décrivant les erreurs grossières des jeunes ouvrières, les trébuchements des anciennes sur les machines neuves, les tics de langage de son épouse qui est restée en ville. Immanquablement, il vient à l'heure du thé, se complet à se faire prier pour se faire inviter, apportant dragées, madeleines ou chocolats, parfois un brin de mimosa chacune. Nous, nous lui racontons l'envers du décor et comment réagissaient ses clientes parisiennes à toutes ses nouveautés que nous connaissions bien.
Les heures s'égrainent ainsi, remplies d'un vide salvateur qui semblait nous combler. Mahy* oublie momentanément sa douleur. Mais, à la tombée du jour, la voilà à nouveau sombre, comme seule sait être sombre la nuit de bords de mer sans lune, sans phare. Rien n'y fait et malgré Lompret et ses futilités. Hier encore, aux alentours de minuit, je l'ai trouvée errante dans les rues du hameau, hagarde, épuisée, sans souffle, comme anesthésiée, avec le visage crispé d'une neurasthénique.
La voilà, pauvre enfant, veuve à vingt deux ans à peine, abonnée aux malheurs de l'Absence.
Qu'a-t-elle fait au bon Dieu pour mériter cela? Rien sans doute.
Je n'ose vous donner notre adresse, j'hésite, je ne sais pas.
Alexia
14/02/22
A C (46)
Ex arena funiculum nectis...
Quidda notti, à fammi prighjunieru di u tò da vena, m’avivi intricciatu tù, una longa funa di rena tesa da u Monti Curaddu à ghjunghja à u Monti Nieddu.
13/02/22
À C. (45)
"Indi a notti, ci sè tù*,
Indi u ghjornu torra, listessu."
R Desnos, Les Espaces du Sommeil.
*Il y a toi l'immolée, toi que j'attends.
06/02/22
Farraghju...
M'ha dettu zi Blieccu, arimani, ch' eddu s'era ramintatu di u purfumu di u mimosà farraghjincu quarant'anni doppu, (ch'aviva mancatu massi in paesi). Sara vera ?
U sconciu farà l'acconciu un è ?
30/01/22
À C (44)
Trascinati, scalza, l'anima toia adulurita e nera,
E biatti sin'à l'ultimu ogliu, ciò chi deve essa bittu !
Ch'ùn hai lasciatu brama à ciò chi ùn è più, ma era.
E arrizzati dumani e prova à tenati arrita !
Se arrita nun teni, badda sopra u ziglioni, l'abbaddatera e aspetta e spera.
29/01/22
Ouistreham (2)
01/01/22
Neyron (5)
Ghjunsi u dispacciu, radiotelegrammatu e purtatu in casa specialmenti da Francescu di i Diapuleddi, scrittu in corti paroddi :
"Neyron ce 2 janvier 1922, stop. Brulelliot décédé, Mahy* dévastée, stop.
Alexia."
O sorti acerba! A notti strigniva, cum'edda sà strigna, sempri. E chi n'avivu da fà, avà eiu, di stu votu tanti volti mandatu à u Signori?
*Numignulu par Marie-Hughette.
20/03/21
17/03/21
Neyron (4)
Neyron, le 16 mars 1921
Très cher fantôme,
Il y a maintenant si longtemps que je reste sans nouvelles de vous, les côtes de l'Algérie s'éloignent. Ce n'est rien qu'un mirage de plus.
Je joins cette photographie, pâlie, d'un temps passé en espérant votre indulgence. Nous étions si heureuses, si curieuses, ensemble...
16/03/21
À M. Ughetta, appuntu.
Litanii di u Santu Nomi di Maria:
Signori aghjiti pietà
Signori, aghjiti pietà.
Cristu, aghjti pietà.
Signori, aghjiti pietà.
Figliolu di Maria, ascultetici,
Figliolu di Maria, esaudetici.
Padri cilestu, di cui Maria è Figliola, aghjiti pietà di noi.
Verbu Eternu, di cui Maria è Madri, aghjiti pietà di noi.
Spiritu Santu, di cui Maria è Sposa, aghjiti pietà di noi.
Trinità Divina, di cui Maria è Serva aghjiti pietà di noi.
Madri di Diu vivu, prigheti par noi.
Maria, figliola di u Lumi eternu, prigheti par noi.
Maria, Lumi nostru, prigheti par noi.
Maria, Suredda nostra, prigheti par noi.
Maria, fiori di Ghjessè, prigheti par noi.
Maria, Dumanda di i rè, prigheti par noi.
Maria, l'Affizziunata da Diu, prigheti par noi.
Maria, Vergine Immaculata, prigheti par noi.
Maria, di Ghjustizia, prigheti par noi.
Maria, Lumi indi i tenebri, prigheti par noi.
Maria, Ricovaru nostru e sicuru, prigheti par noi.
Maria, Casa di Diu, prigheti par noi.
Marie, Santuariu di lu nostru Signori, prigheti par noi.
Maria, Altari di a Divinità, prigheti par noi.
Maria, Vergine Madri, prigheti par noi.
Maria, chi cunteni à Diu u Figiolu vostru, prigheti par noi.
Maria, à requie cù la Savieza Eterna, prigheti par noi.
Maria, Mari d'Amarezza, prigheti par noi.
Maria, Stedda di u Mari, prigheti par noi.
Maria, chi aveti suffertu cù lu vostru Unicu Figliolu solu, prigheti par noi.
Maria, trapanata da una spadda di Dulori, prigheti par noi.
Maria, stracciata da una Crudeli Piaga, prigheti par noi.
Maria, trista sina à a morti, prigheti par noi.
Maria, priva di cunfortu, prigheti par noi.
Maria, sottumessa à a leggi di Diu, prigheti par noi.
Maria, alzata da a Croci di Ghjesù, prigheti par noi.
Maria, Signora Nostra, prigheti par noi.
Maria, Regina Nostra, prigheti par noi.
Maria, di a Gloria Regina, prigheti par noi.
Maria, di a Esgia Triunfatrici, prigheti par noi.
Maria, Regina Biata, prigheti par noi.
Maria, di a esgia militanti l'avucata, prigheti par noi.
Maria, Regina di Misericordia, prigheti par noi.
Maria, Consulatrice di a Esgia penitenti, prigheti par noi.
Maria, soppru à l'agnuli, prigheti par noi.
Maria, di i Dodici Steddi curunata, prigheti par noi.
Maria, comu à u Soli Splindurenti, prigheti par noi
Maria, Distinta e soppra à tuttu, prigheti par noi.
Maria, pusata à a dritta di Ghjesù, prigheti par noi.
Maria, Sperenza Nostra, prigheti par noi.
Maria, Nostra Dulcezza, prigheti par noi.
Maria, o Gloria di Ghjerusalemme, prigheti par noi.
Maria, Gioa d'Israeli, prigheti par noi.
Maria, di u nostru Populu l'Onori, prigheti par noi.
Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, aghjiti pietà di noi, Signori Ghjesù.
Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, aghjiti pietà di noi, Signori Ghjesù.
Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, aghjiti pietà di noi, Signori Ghjesù.
Figliolu di Maria, ascultetici,
Figliolu di Maria, esaudetici.
Or' prighemi.
O Diu onniputenti, chi benedisci i tò sinceri servi desiderosi di tenasi sottu à l'ombra di u nomi e di a prutezzioni di a Santissima Vergini Maria, vi priguremi e chi par eddu fussimi liberati d'ogni mali tarrestru, e di raghjunghja l'aligrezzi eterni, in celu, par Ghjesù Cristu u Nostru Signori.
15/03/21
À P.
15/03/2021
A tè, l'amicu caru, oghji sparitu, chi sè sempri indu u cori meu. "L'acra lingua di i morti si ripiglia sempri, indi una prumessa di vazzina". Andrée Chedid12/03/21
10/12/20
Dolu (5)
07/12/20
06/12/20
Dolu (3)
à HG,
(Ditagliu)
Museo di Castelvecchio,
22/09/20
Dolu (2)
In paesi stu 22 di sittembri di u 1920.
Mi n'invengu erami piatti in uni scorru di a tranchée 34, sottu à un bumbardamentu di barasgiu numicu. Talamasca si ni ridiva, eddu sempri à circassila brutta...
Piuviva, filemi à l'appiatu, pigliemi u boyau à dritta, quandi Talamasca, scuratu, lampedi i sò "Mì, o Sarrà, mirè !"
Di fatti, sottu à i pedi avivami un manteddu tudescu grisgiu nerinu, lampatu trosciu, in tarra. Sintedimi tandu a bocci, di sti bucciareddi fini, fini chi, quandu vò i sintiti, sapeti chi a parsona n'ha par poccu. Avanzemi, cu la bagliunetta à u canoni, pronti tremindui à sparà. In tarra truvemi unu di sti sargenti di a sappa numica, civi à l'aria, quantu chi a carica di a sò dinamita, l'avessi intrunatu, poi stracciatu, u corpu. Sanguinava. I lagni si faccivani corti e corti di di più, l'abandunnava a vita, si vidiva, un c'era più nudda à fà chi u tippu era ghjuntu à u varcatoghju. Morsi pocchi tempu doppu in uni sboccu di sangui.
Talamasca, sargenti, mi dedi l'ordini: "Palpa lu, ch'un si sà mai !" U tipu t'aviva poccu affari addossu, un portafogliu cù lu sò nomi Jop e la sò casata Bauwer (ch'eddu un sighi u cuntrariu ?), e pò c'era sta fotografia ch'aghju in manu, oghji, quattru anni doppu...
A donna, occhji torti, baiddona e forti pariva guasgi trista di la sò sorti e u cappeddu neru ch'edda si purtava in capu ùn li bastava à cuntintadda, si vidiva. Eddu, sticchiti, sticchitu, faciva u fieru cù la sò croci di guerra vinta, da poccu, in quiddi campi di pettu à noi. Comu avarà fattu à vincia la ? A v'aghju da dì: tumbendusini camarati à noi di Cambrai, Calasimà, Kattara, Kemeber, o Camaret... Pudiva essa fieru quiddu ghjornu nantu à sta fotografia chi, dui mesi e mezu doppu l'avivami da truvà (1918) in stu campu militariu ch'e v'aghju dettu, ghjorni poccu nanzu à l'artimizia.
A tranchée 34 duve erami a sera ch'e vi dicu e chi li ghjuvava di fossa pruvisoria, l'avivani chjamata Adèle, par scherzu (beddu nomi par un muritoghju, nò ?). E darretu à sta fotografia, ch'e mi tinivu in manu, (appressu à li sgiotti di me frateddu ind'i Vuleddi), c'era scrittu:
"Adelheid und Jop für immer."
"Tontu à chi scrivi, biatu à chi canta, dici u pruverbiu. O Ghjoppu... Avà a saparè ?"
22/08/20
Neyron (3)
Ils étaient deux qui rêvaient dans la nuit,
Elle penchait sur lui sa tête blonde
Et lui, tout bas, murmurait très épris:
"Oh ma Daisy vos grands yeux de mystère,
Ont pour toujours ensorcelés mon coeur.
Je vois déjà sur la terre étrangère,
Pour nous briller l'étoile du bonheur...
Mais sur la mer le vent s'était levé..."
15/08/20
15 d'aostu di u 1920
Ti pregu o Maria.
Ottu e mezu
G: Sarii tu capaci à lascià tuttu e ricumincià a vita da zeru ? Di sceglia una cosa, una cosa sola ed essa fideli à quidda? E riescia à fadda diventà la raghjò di a tò vita, una cosa chi racogli tuttu e chi diventi tuttu, postu chi è appuntu la tua fideltà chi a facci diventà infinita. Ni sarii capaci ? Eccu stami à senta s'e ti dicessi, C...
C: E tu... sarii capaci?
G: Nò... nò stu tipu nò, nun è capaci. Quistu si voli piglià tuttu e basta, arrubassi tuttu, nun sà rinuncià à nienti; cambia strada ogni ghjornu o parchi chi t'ha a paura di perda a strada ghjusta, si ni mori, quantu ch'eddu fussi dissanguinatu.
C: E cusì ch'edda finisci a storghja?
G: Innò cumencia cusì, e pò incontra sta zitedda di a funtana, è di quiddi chi ti danni l'acqua par guariscia, è bedda bedda, ghjovana e antica, ghjuvanutedda e digià donna, sputica, solari. Nun c'è dubbiu ch'edda sia, edda, la sua salvezza.
...
24/07/20
Trumboni
18/07/20
Neyron (1)
14/07/20
La Samaritaine (12)
11/07/20
Dolu (1)
05/07/20
A pesta
04/07/20
Capitanu k (6)
22/06/20
Pruverbii
20/06/20
Dumenicu Antoni
Comment est ta peine ?
13/06/20
La Samaritaine (10)
© DR - Vanité 1849 par Dioniso Fierros
10/06/20
Werck (15)
Pà a prima volta dipoi mesi e mesi, l'occhji di Alexia (ssu x ind'a me bocca divintava "cheusieu"), supranavani i pinseri mei pà Marie-Hughette. I sintivu baddà l'idei indi u me ciarbeddu maccu. L'ordini s'era fattu disordini.
" Si !
Guizza al pari di fiamma e non è fiamma !
È talvolta delirio !
È frebbe d'impeto e ardore !
L'inerzia lo tramuta in un languore !
Se ti perdi o trapassi, si raffredda !
Se sogni la conquista, avvampa !
Ha una voce che trepido tu ascolti,
E, del tramonto il vivido bagliore !"*
Baddavani i steddi sopr'à la Samaritaine, credetimi puru.
Tandu à Alexia (mi strigniva a manu indi a soia): "Sarratu, vous semblez encore hésiter entre avenir et souvenirs, n'est-ce pas ?"
Eiu: ...
Tandu edda: "J'ai suivi votre guerre jusqu'au bout, jusqu'à votre désertion. Marie-Hughette m'a tout dit.
Racontez-moi la suite !"
Eiu, (inzilitu): ...
Alexia: "Je vous en prie !"
Tandu à Alexia : "Oh... mon Dieu, mon Dieu !!!"
Pinsava: Petchora e Ust Tsilma sò parenti di Miseria ! O Brulelliot, purcacciu, amusati e "mostrati in cielo (...) o testa mozza..."*
*Da Turandot, G Puccini. (Atti 1, 2 e 3)
**https://www.persee.fr/doc/rhmc_0048-8003_1977_num_24_3_990
02/06/20
La Samaritaine (9)
U fattu era chi sta manera di dipinghja lu mi cunviniva. "Toujours à espionner l'autre, écouter ses conversations. Combien de fois l'ai-je surpris à fouiller dans le sac de Mahi (è cusì ch'edda chjamava à Marie-Hughette, cun affettu). "Il doit chercher de l'or... me dit-elle, après l'avoir appris. Plus tard, elle allait en prendre son parti, elle avait la patience d'une sainte. Un sourire diaphane (mancu quista, a parodda)... Une absente."
Tandu eiu: "Changeons de discours, va !" E risi e torra à Vignali, chi vuleti... "Il faut faire rire une femme, pour lui plaire," dici u Francesu. E ùn fiascavu tantu à stu ghjoccu: l'accentu colsu !
01/06/20
La Samaritaine (7)
M'è parsu d'essa in Marseglia guasgi sei anni in daretu, sapeti, davanti à u garasgiu Mors* (Mors, si quaeris miracula...), piazza Castelane, chi sara stata l'ultima volta par mè ad avè battutu in una villa maiora senza pinseri in capu, ne quiddu di u suldatu, ne quiddu di u dinaru, ne quiddu di Marie-Hughette o di a merula bianca (o nera...).
Nò. E pò, chi vuleti, avivu da vultà l'arpii ?
*Da veda, u bigliettinu di u 6/07/1914
31/05/20
La Samaritaine (6)
"En somme, elle vous a pris pour le diable ?"
"Oh, vous savez entre un caporal en guenilles et un chef de rayon à la Samaritaine, je ne faisais pas le poids ! Les tantes préfèrent toujours les embusqués... (e ch'edda mi fussi cuntraria, nun mi stunava mancu appena).
Mais, pardon, pourquoi riez-vous Alexia?"
""Paldonnez-moi mais je lis (ridu) de vos "r" qui sont "l" et de vos "r" roulés (risi à dinò)... qui ressemblent aux ronflements de chats tranquilles."
E dagali ! Ch'avivu pò da dì ancu eiu: "Vous aussi, comme Elle, vous vous moquez !" Quissa, pò, nò.
Sta volta l'affari erani in francesu è bedda intesa.
"Fà u mutachjoni", m'avaria dettu à Zì Siparoni -u vegu- barba alisciata e capeddi tusi, cascu culuniali giaddinu beddu incalfatu, pusatu in piazza !
Ùn n'aviu cà dà fratta longa, e basta. Pinsava à sta baschera di Brulelliot, cù la "sò" moglia à bracetta... Lu bruttu !
Sta sera, eru, eiu, in succhju, ingarzilitu, si pò dì... L'occhji verdi, verdiramu d'Alexià, à stu mumentu precisu, mi faccivani sunià.
Dissi, tandu eiu, tucchendu à la saluta: "Buvons aux présents et oublions les absents, car les absents sont toujours morts, comme disait souvent mon capitaine (Lejean, puvarettu), un homme de talent."
Sta sera ci vuliva à sminticà à Marie-Hughette e u restu, n'avivu a parrasiglia, ch'edda sighi e, cusì sia.
17/05/20
La Samaritaine (5)
We three, we'll wait for you,Even 'til eternity,My echo, my shadow & me... 🎶*