.

.
Paisani in anda pà a fiera di u Niolu. LC Canniccioni v 1910

28/09/14

Gomera

à P.A.C

Aiò, ghjucchemi st'ultima volta à crichju e andemuccini.
Annu, di sti tempi, turravami i bandi e pigliavami à capu inghjò. Lascivami a muntagna, i nostri caseddi, a Piana à u Signori par falà ind'i bassuri.
D'ind'u tavoni induv'e sogu oghji, in sti catravoni Lorreni, mi vensi in menti l'ansciu di i me sgiotti.
I ziffuli di i nostri, stracciavani l'aria, contadinaru e dittu grossu cù i punti ligati insemi, ficcati à mezu à i labbri e appughjati nantu a lingua piigata lintavani i sò "Ziiiiiii" chi impiivani l'aria di sti locchi. Ci cunniscivami à i fischii* : quiddu di Petrupaulu era u più longu, quiddu di u babbu era corti e seccu, s'eddu si pò dì. Quiddu di Pauluantoni, viniva da a Bocca à u Frattu, era largu e trizinimosu.
I sgiotti astuti sentivani crescia l'arba più à l'inghjò ed erani pronti par u vaghjimi in paesi.



*Cù sti ziffuli, ci parlavami ancu (fattu veru). Ancu Pauluantoni era un chjam'e risponda à colpi di (scusattemi) : Eiu : "O Pà, u tò culu ni piglia pesci ?". Tandu eddu : "U meiu, nò. E u toiu sì ?".
Erami ghjovani, spinserati.