Sta mani aghju scrittu a mamma in paesi.
Mi sogu fattu cunnoscia ch'edda mi possi scriva. Un sogu s'edda t'ha capitu u senzu di stu scambiu di nomi, ma chi vuleti...
Lasciatu emi a guarnisoni par u focu in prima ligna.
À a gara, u doppu meziornu, cu l'indicazioni di a me cumpania, aghju trovu à Pitroni, a figliola e u figliolu. U tontu di Matteu ha fattu a dumanda par ingaghjassi.
Avà a vi possu dì, Mariastedda m'ha abbracciatu davanti à u babbu, ma u più beddu è, ch'un ha dettu nudda, u babbacciu ! Parlatu ha parlatu : "Aiò ziteddi chi ssi bosci l'avemi da sfrasciccà in pocchi ghjorni, a vi dicu eiu... E tralalera e tralalà !"
I treni erani carchi à omi : una sizzioni e ancu di più, in quiddi wagoni fatti par u bestiamu. Francescu pariva cuntenti. S'era buscu una buttiglietta di vinu chi i donni spartivani. In quidda mossa patriotica, ci vuliva ch'agnunu fessi qualcosa. Talmasca eddu era pinserosu. Aviva fattu a campagna à u Maroccu dui anni fà e un c'era cà eddu à cunnoscia a guerra vera e micca com'à noi quidda finta.
Ci vuliva senta i brioni. Un anzianettu di a guerra di u settanta, briaccu à paroddi bucciarava : "Vindetta, vindetta !" Era anch'eddu com'à tutti : A vindetta a si faciva cu u sangui prumissu di i ziteddi. È ghjusta st'affari cuì o nò ?
Noi altri, incatagnati in quiddi wagoni ghjuvericci à purtà, vacchi e cavaddi à u maceddu, erami cuì à mezu.
Mi dumandeti : Picchjarani i mazzeri, ancu di ghjornu ?
Unu, à cantu à me, ha dettu : "Deux semaines, il nous faut deux semaines et on est là pour les vendanges !".
Dui mesi, sì, dui mesi, o mirlacchjò !
À cinqui ori di sera u trenu si mossi. Pariva tuttu una sarpa insunnata chi si mittiva in marchja à scriva u distinu.