.

.
Paisani in anda pà a fiera di u Niolu. LC Canniccioni v 1910

05/06/17

Par un dettu

Certi, L'aviva intesa, dicivani ch'erami stati mandati "à a scola di a vita", quissa !!! Erami à a scola di a morti, sì !
Passemi...
Pianu, pianu m'eru apertu i porti d'un'antra, a scola: andavu a scola di u francesu. Mi n'avidivu.
Huguette prima di parta m'aviva laccatu u sò carnè di puesii e, ch'eddu sighi ancun'edda o cù mamma, via u stitutori Leandri, ancu i me camerati suldati, ancu i gradati, studiendumi a geumetria... sti dui anni eru andatu dinò à a scola di u francesu.
Sappivu, eiu, avali u francesu da a puesia à l'impruperii, à i paruddacci...
Parò certi volti, ùn capisciva un acca, mì, par un dettu, andeti voi à capiscia ??? (Ha dettu cusì à Marlot, unu di i me suldati)  : "Le cabot-trompion est un pépère qui a du cran... Les macavoués radinaient et ça bardait. Il se tapait le chou sous les marmites..."*

S'impara à mora, s'impara à parlà, s'impara...



Da, L'argot des poilus, F Dechette, Paris Jouve et Cie Éditeurs, 1918