Petru e Ghjuvà, sò cumpari,
Quista si sà,
Una sera dispettosi, sò ghjunti à furà,
Ind'u puddinaghju di Sgiò Curà
Dui beddi gallinà
Subitu pronti à fassi magnà !
Di farraghju, vai puru à u puddinaghju !
I ghjaddini appuddati stani strinti, strinti, quista si sà. Quidda sera, Petru l'infammu, stendi a manu pà u tavoni di u puddinaghju e fura a prima ghjaddina chi li veni in manu, una ghjaddina rossa e scuddata. Ghjuvanni, à darretu, passa ancu eddu a manu e piglia ciò chi li veni in manu, una ghjaddina bianca acciucciata à a rossa e chi si n'era avvicinata.
Una sera dispettosi, sò ghjunti à furà,
Ind'u puddinaghju di Sgiò Curà
Dui beddi gallinà
Subitu pronti à fassi magnà !
Di farraghju, vai puru à u puddinaghju !
I ghjaddini appuddati stani strinti, strinti, quista si sà. Quidda sera, Petru l'infammu, stendi a manu pà u tavoni di u puddinaghju e fura a prima ghjaddina chi li veni in manu, una ghjaddina rossa e scuddata. Ghjuvanni, à darretu, passa ancu eddu a manu e piglia ciò chi li veni in manu, una ghjaddina bianca acciucciata à a rossa e chi si n'era avvicinata.
U sgiò curà, svighjatu da u cantu di u ghjaddu, pinsò : "Ma comu sarà à st'ora ?" Ma subitu, subitu dopu, s'addurmintò.
A magnata à a sera, un vi dicu !!!
A mani à bon'ora, a serva apra à i ghjaddini e s'avveda chi u contu, pò, ùn c'era. " È cusì ?! " dici tandu u preti avertitu.
A sera dopu, i dui cumpari, torrani à servacci ind'i u nostru caru curà.
Petru metti a manu, e tandu li fala una battarchjata di quiddi !
Nanzu di gridà, Petru si ritena e dici (di u sò buscu), d'una buciaredda fina, fina à Ghjuvà : "A meia l'aghju !!! ".
A magnata à a sera, un vi dicu !!!
A mani à bon'ora, a serva apra à i ghjaddini e s'avveda chi u contu, pò, ùn c'era. " È cusì ?! " dici tandu u preti avertitu.
A sera dopu, i dui cumpari, torrani à servacci ind'i u nostru caru curà.
Petru metti a manu, e tandu li fala una battarchjata di quiddi !
Nanzu di gridà, Petru si ritena e dici (di u sò buscu), d'una buciaredda fina, fina à Ghjuvà : "A meia l'aghju !!! ".
E tandu, tuccò à Petru.
Nb: "Il était d'usage, dans toute l'île, le jour de Mardi-Gras, d'offrir un coq au maître ou à la maitresse. (...) Les écoliers choisissaient l'heure de l'offre, comme ils avaient choisi l'animal. C'est à l'appel de l'après-midi que cela se faisait, en pénetrant dans la classe, un des écolier jetait littéralement le coq sur le maître et se sauvait ensuite, avec tous ses camarades. L'aprés-midi, bien entendu, jour de congé ; en retour, des fappe, fritelle, licori ecc... étaient offerts par le maître ou la maîtresse, en guise de remerciements".
Nb: "Il était d'usage, dans toute l'île, le jour de Mardi-Gras, d'offrir un coq au maître ou à la maitresse. (...) Les écoliers choisissaient l'heure de l'offre, comme ils avaient choisi l'animal. C'est à l'appel de l'après-midi que cela se faisait, en pénetrant dans la classe, un des écolier jetait littéralement le coq sur le maître et se sauvait ensuite, avec tous ses camarades. L'aprés-midi, bien entendu, jour de congé ; en retour, des fappe, fritelle, licori ecc... étaient offerts par le maître ou la maîtresse, en guise de remerciements".
Da u Dizziunariu Corsu-Francesse, U Muntese, Lingua Corsa, T2, p 608.