.

.
Paisani in anda pà a fiera di u Niolu. LC Canniccioni v 1910

15/01/12

A esgia nova

A l'amicu JJ

O, ci voli à veda ssi pocchi tempi quanti casi sò stati fatti, rifati, alzati, in piaghja, in paesi. Appiccii un ni parlemi.
Dipoi chi i nostri ghjovani sò partuti pà ssu mondu, entrani i soldi in grossu in paesi, avali.
" Un si è mai vistu tanti travaglii " ha dettu ancu megu zi Larenzu, cent'anni doppu dumani. E n'ha vistu !
A petra a pigliani da partuttu, sopra piazza, in quiddi fiumaricci, sopra à u paesi un si veda cà petri maiori spacatti o petri cù piottuli ficcati e pronti à sciappà a petra cù l'acqua. Boi à carrià à trascina : e anda !
A tarra grassa, da fà mattoni e copii, nasci i d'Alzetta e Sambucconi ha fattu una bedda furnaccia. U più ch'eddi travagliani, culà, sò i donni à fà copii. A forma a faccini anantu i sò cosci pretti prittini. L'altru ghjornu semi andati ancu n'Antoni, ci semi piatti sopra, ind'i Puddoni e ci vuliva à vedali codi alzati, mani e ghjambi rossi d'acqua e cianga. Emi risu. Ridivani e noi ridivami. O chi campasioni u ghjornu !
Vegu ancu marcanzia sbarcà da u Cutinenti : teguli, pancarrè, farri di tutti i maneri, chinchè ! Dicini chi a marcanzia saria à più bon' pattu e di a qualitai superiori (quista a dici... quiddu chi a si venda)
Travagliu ci n'è par tutti e ci ni sarà ancu par cent'anni : t'avemi in paesi 3 bancalari, 2 stazzunaghji, sigantini à bandi interi. In più, sò dui à fà u serviziu trà u paesi ed Aghjacciu : un mancani i bracci !

15 anni fà, cu u vescu, hani dettu ch'eddu ci vuliva rifà a esgia. C'è troppu mondu in paesi avà ed è divintata troppu chjucca a nostra esgiaredda e si ni falava pianu, pianu. In più c'è l'arca, culà, e a voni spiantà ch'un saria bona pà a saluta. Facci chi si sò decisi à rifadda, a notra esgia, listessa, più maiora e sopra à a strada nova, chi u tarrenu sottu si ni fala in Stretta Vecchja. Agnunu in paesi ha datu qualcuseddu.

Ci voli à di cio ch'eddu è : è bedda a nostra esgia nova !

U ghjornu di a binidizzioni saremi stati guasgi middi ha dettu u preti. Era u ghjornu di Sa Darenti di u 1900. Eru ziteddu, avaraghju avutu 8 o 10 anni, erami andati à fà l'arcu à Monsignori cù i palmi ch'avivami buschi ind'a Ghjuvanghjaseppu. U vescu ha fattu un donu à a esgia : un calici d'oru e d'argentu ! E cuddatu annantu à u pulpitru (fattu da Pasqualeddu) à fà a so predica. Noi emi servitu a messa, eru fieru, chi ...ohh.
Preti Lovichi ha fattu una bedda predica anch'eddu (aghju capitu un puccareddu). Ha dettu chi stà esgia purtarà un poccu più di paci indi stu mondu, se un mi sbagliu. Santu Sandamiani eddu, ci ha rigalatu a festa. Friteddi e à curboni, vinu un ni parlemi, i pistulitati strappavani l'aria. E statu u più beddu ghjornu di a me vita.

Tandu Rannucciu (di a cunfraterna) ha cantatu :

Or' vulemi à ringrazià
Lu nostru caru Monsignori
E cun'eddu lu sgiò curà
Ci hani fattu l'unori
Nostra esgia à rifà
E statu un beddu favori
Par noi altri paisani
A prigà lu nostru Signori
Avà sì, saremi megliu
E a vi dicu franch'e chjara
Crisciarà ancu di più ni 
O lu nostru firvori.
E ch'eddi s'aprani per sempri,
O li porti di l'amori !!