O chi strappanata dipoi ssi pochi ghjorni... A v'aghju detta mi frighji a manu manca, un pudivu più stà. C'è vulsutu ad andà à veda u sigò Duttori à l'Olmu, viditi sopra à u Chjosu à u Forru à ghjugna à u Strittoni? Cullà c'è a sò casa. O chi omu stranu...e duru. Ancu assai ch'eddi sò di famiglia ancu babbucciu Santiunacci (Duminicheddu s'era spusatu a suredda). Aghju intesu dì d'una vindetta** (ma zittu)...
Ghjungu culà, mi facci aspittà (u sentivu sbumbatta ancu u focu).
A l'intrata à manca, c'è un scaloni chi codda in casa. Mi sbagliu, vogu drittu drittu, apru una porta ed entru ind'una pezza maiori e nera. Più ind'a c'è un poccu di lumi, a carciara è piena à muscheri, chjucchi e maiori : un adori di casgiu chi un vi dicu e di vinu dinò ! In uni scorru c'è a catarraza chi và à entra in una carciara più sottu. A carciara è impiuta colma, à granu. Sarà u solu in paesi cù tamanta pruduzioni, à un avè mancu una stamparedda di tarra à i mani...
Ind’a casa à u duttori Barbuccia, sopra, c’è un schieletru, quissa à sapemi mi tutti, ma un mi possu abituà : Santa paura chi t'aghju quandi u vegu !!! Mi fighjula, pari ch'eddu m'ammazzuleghja ! Aghju stuppatu : pppp, aghju fattu pò i corri e dettu una prighera. Ma un vole à di !
E stranu st’omu, chjucculutu e di mez'età, nasinpunta, sempri cù i sò : "antenati e duttori e stittutori" : a primura !
Ma u più chi mi piaci è quand'eddu parlà grandi (1). E andatu à studia a midicina in Pisa prima e doppu à Mon-Pè-Liè. Sarani 30 anni ch'eddu facci u duttori di u cantoni. Digu cusigna, ma sapeti quand'eddu m'ha dettu : "Ci ha da vulè à apra pà caccià a materia ", m'ha scucciaratu, m'ha. E segnu chi u mali c'era e chi u mali, si n'aviva dà andà prestu !
A lancetta m'ha tagliatu a carri, un aghju guasgi sintitu nudda ha cacciatu ciò chi ci vuliva à caccià e doppu m'ha missu a gasa sopra, cù acqua vita e tandu m'è brusgiatu e a mi sogu sintita passà.
U peghju è statu a sera à varcà u fiumi di i Pantaneddi, à u vultà.
Eiu : "Francu, francu !!!" Francu e ... corra, si !
(1)
« O chi duttori ! ha solcu mari e portu
Ha vistu à Pisa e u campanili tortu
Dà li porghi e li riporghi
E chi sà quantu ne mortu !
Parla in Crusca, ma incappuccia
Chi è un Tuscanu di Barbuccia »
Mgr de la Foata. Poesie giocose, p 182. Aix en Provence 1973
* Fatti veri
** Ni parlaremi un antra volta.